蘭啊、馬蹄蓮啊、滿天星啊反正就沒重過」
徐子軒揚起那雙墨色的眸子,眼裡流出的波光此刻已如同一彎夏日清泉在安灝禹臉上緩緩流淌著。
「說了這麼多,你呢?」
「我?」
安灝禹迎著他的目光,雙眉緊緊糾結成「川」字:「我開了一槍,差點打死你。」
說著,他言辭間忽然就包裹上了一層滿滿恨意,只是這恨意是對他自己的:「你可能還不知道,擊中你的那顆子彈是是我射出的,原本我瞄準了許嵐扔出的飛鏢」
「誰知,子彈擊中飛鏢卻發生了彈道改變,陰差陽錯擊中了我。」徐子軒黑亮的眸子一瞬不瞬看著他,如同看向一片燦爛的星河,他一邊用最緩慢的語速一字一字說著,一邊伸出手與對方十指緊握。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>